Misschien herken je het bij je eigen kind of bij jezelf:

Wanneer er sprake is van hoog sensitiviteit, komen de prikkels van de omgeving ongefilterd binnen en is er dus veel om te verwerken. Ze hebben oog voor detail, zijn gevoeliger voor licht, geluid. Gevoeliger voor emoties. Ze voelen sfeer snel aan. Alles is heel intens. Geluiden komen harder binnen en ze schrikken sneller. Ze presteren minder goed bij bijv. plotselinge veranderingen of onder druk en haast. Ze stellen hoge eisen aan zichzelf, wat weer kan leiden tot faalangst. Ze stellen vaak diepe en filosofische vragen.

Wanneer we holistisch kijken naar hoog sensitiviteit, kun je je misschien al voorstellen dat, omdat er zoveel te verwerken is qua prikkels, ze sneller leeg lopen qua energie. Mentaal gebeurt er van alles in die koppies, gedachten over het niet goed genoeg te doen, waardoor ze ook sneller van slag kunnen zijn en verdrietig, boos of bang kunnen worden. Ook hier worden ze dan weer op aangesproken dat ze zo (te) gevoelig zijn.

Wanneer dit sneller en beter (h)erkend wordt, kan een kind zich al enorm gesteund en gezien voelen door jou. Daardoor is het geen belemmering meer, maar een kracht. Ze kunnen namelijk ook intens genieten onder de juiste omstandigheden, vaak wanneer ze rust en ruimte voelen.